Kilka składników, jedna patelnia i odrobinę cierpliwości – to wystarczy, by stworzyć coś niezwykłego. Risotto nie bez powodu jest jednym z symboli włoskiej kuchni. Główną rolę grają w nim bowiem jakościowe składniki i niespieszny sposób przygotowania.
Risotto zwykle traktowane jest przez Włochów jak pierwsze danie. Pojawia się na stole po przystawkach (antipasti) i zamiennie z różnymi daniami makaronowymi stanowi primo piatto. Włosi lubią dodawać do niego sezonowe warzywa czy owoce morza, istnieje także wiele lokalnych wariantów tego dania.
Kto wymyślił risotto?
Początki risotta wiążą się z uprawą ryżu we Włoszech. Od XIV wieku ryż uprawiano w północnych regionach kraju, a okolice Mediolanu są dziś uznawane za ojczyznę risotta. Stamtąd bowiem wywodzi się słynne risotto milanese, czyli danie z dodatkiem szafranu. Według legend ta klasyczna śródziemnomorska potrawa miała powstać przez przypadek. Jeden z włoskich kucharzy nie potrafił uformować arancini – smażonych w głębokim tłuszczu ryżowych kulek – podał więc ryż po prostu na talerzu w formie dzisiaj określanej jako risotto.
Inna wersja historii powstania risotta nawiązuje do przepisów z XVI wieku. Potrzeba matką wynalazku – szukano patentu na odmierzanie odpowiedniej ilości wody do przygotowania rzadkiej ryżowej potrawki. Wsypywanie ryżu do wody nie sprawdzało się zbyt dobrze, rozwiązaniem okazało się dolewanie wody do ryżu, by w ten sposób kontrolować konsystencję dania.
