Rosolio di fragole

Miejsce akcji: Genua, Mercato Orientale. Czas: pierwsza połowa czerwca. Jeszcze są szparagi z Albengi, są dzikie szparagi z Sardynii, już są figi z Apulii. Czereśni sycylijskich w bród. Owoce morza mnożą się w oczach. I nagle mój wzrok pada na małe pudełko z truskawkami. Cena jak za najlepsze diamenty z Antwerpii.

Specjalista w zakresie kuchni śródziemnomorskich, dziennikarz kulinarny, podróżnik, fotograf, autor sześciu bestsellerowych książek kulinarnych. Gotuje i karmi, prowadzi warsztaty kulinarne oraz organizuje wyjątkowe kolacje degustacyjne.

Tekst: Bartek Kieżun

Zdjęcia: Bartek Kieżun

Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 6 minut!

Dotarło do mnie lotem błyskawicy. Polska ma swoje zalety! Jedną z nich są truskawki. Może to jest pomysł na biznes? Taka myśl kołatała mi się w głowie. Niezbyt długo jednak, bo świeże zielone figi skutecznie odwróciły moją uwagę od truskawkowego biznesu. Melony z okolic Mantui też nie ułatwiały koncentracji.

Mercato Orientale w Genui to miejsce niesamowite. Zbudowany na planie okręgu, zadaszony targ jest ukryty głęboko między budynkami. W dwóch równoległych pierścieniach można nabyć wszelkie skarby kulinarne. Trzeba tylko wiedzieć, czego się chce. W przeciwnym razie od chodzenia w kółko może się człowiekowi zakręcić w głowie.

Kupiliśmy bawole serca – pomidory, a nie serca dosłownie – po odpowiedzi na pytanie, do czego te warzywa, dostaliśmy lekcję krojenia i główkę czosnku

Zatrzymaliśmy się przy piekarni, a miny musieliśmy mieć jak przybysze z innej planety, bo dwie panie: jedna za ladą, a druga przed, zaczęły się przekrzykiwać, co powinniśmy kupić, a czego nie. Wzięliśmy chleb na semolinie, na naturalnych drożdżach – kawałek polpettone wylądował w naszej reklamówce gratis, do kawałka toskańskiego chleba bez soli dołożono nam kawałek focaccii. Baliśmy się wybierać dalej, więc wśród wzajemnych podziękowań udaliśmy się na stoisko z warzywami.

Nie wiem, co tu malowało się na naszych twarzach, ale gdy kupiliśmy bawole serca – pomidory, a nie serca dosłownie – po odpowiedzi na pytanie, do czego te warzywa, dostaliśmy lekcję krojenia i główkę czosnku.

Gdy wzięliśmy sycylijskie bakłażany i zdradziliśmy, że to na caponatę, gratis dostaliśmy pietruszkę. Zwariować można – pomyślałem i żałowałem jedynie, że pod dachem Mercato Orientale nie było sklepu z oknami na przykład. Może po zakupie jednego dostałbym gratis dom gdzieś na liguryjskim wybrzeżu…

Po caponacie i figach temat truskawek uleciał mi z głowy. Ale ziarno zostało zasiane. Potencjalny polski przebój eksportowy powrócił jak bumerang, gdy czytając historię Lampedusy, natrafiłem na truskawki. Konkretnie na stwierdzenie, że na obiad było to i to, a na deser podano właśnie te owoce ze śmietaną. A wszystko w czasie drugiej wojny światowej.

Składniki:

woda 1/2 litra
cukier 250 g
truskawki 1 kg
spirytus 1/2 litra
pieprz 1 łyżka
świeża bazylia 10 listków

krok 1
Wodę i cukier gotujemy razem, aż powstanie syrop. Odstawiamy do wystudzenia. Owoce myjemy, pozbawiamy szypułek. Wsypujemy do dużego słoja. Zimny syrop mieszamy ze spirytusem. Wlewamy spirytus do syropu, nie odwrotnie!

krok 2
Tak przygotowaną miksturą zalewamy truskawki w słoju razem z listkami bazylii. Odstawiamy na minimum tydzień, choć dwa tygodnie byłyby lepsze. Codziennie delikatnie potrząsamy zawartość słoja.