Sewilla – instrukcja obsługi

Śniadanie nie zawsze figuruje w menu, choć oferuje je większość lokali otwartych od rana. Podstawowa wersja to media tostada (pół bułki podgrzanej w piecyku), standardowo podawana z aceite, czyli oliwą, i sosem z pomidorów lub miodem. Cała bułka to una tostada lub entera. Często cena podawana jest za pieczywo i dowolną kawę. Zdarza się, że taki zestaw może kosztować zaledwie 1,20 euro. Za dodatki, jak szynka serrano, ser, awokado czy pierś z indyka, trzeba dopłacić.

Do najpopularniejszych lokali śniadaniowych należy Cafe Piola przy Alameda de Hercules. System zamawiania śniadania jest tu dokładnie rozpisany, a barmani świetnie mówią po angielsku. Mają też doskonałą pamięć do twarzy i imion, dzięki czemu już przy drugiej wizycie możemy poczuć się jak stali klienci. Ceny podawane są osobno za jedzenie i kawę. Pół bułki kosztuje tu 0,80 euro (mamy sześć rodzajów pieczywa do wyboru), a większość dodatków, jak masło, oliwa, przecier pomidorowy, miód czy krem czekoladowy, stoi na barze. Każdy może z nich korzystać w dowolnych ilościach. Cafe Piola oferuje kilkanaście stolików we wnętrzu i co najmniej drugie tyle pod gołym niebem. W weekendy przed południem trudno znaleźć wolne miejsce, ale warto poszukać lub poczekać.

Cafe Piola
Plaza Alameda de Hercules 57

Kawa

W całej Hiszpanii poza kawiarniami sieciowymi nie używa się takich określeń jak latte czy cappuccino. Café negro to kawa czarna. Café con leche, czyli kawa z mlekiem, ma z kolei kilka odmian. Cortado to kawa z odrobiną mleka, a manchado to mleko zabarwione kawą (Andaluzyjczycy często zjadają „d” w obu słowach). Zazwyczaj wszystkie rodzaje kawy kosztują tyle samo, nawet jeśli mleko krowie zamienimy na roślinne, a do tego poprosimy o kilka kostek lodu. Standardowa cena w Sewilli to 1,20 euro.

Kiedy na obiad

Sewilczycy, podobnie jak większość Hiszpanów, mają określone godziny posiłków. Koło godziny 17, gdy ja zazwyczaj głodnieję, prawie wszystkie szanujące się restauracje są zamknięte. Tylko nieliczne informują, że kuchnia działa u nich przez cały dzień. W większości są to lokale w bardziej turystycznych rejonach, nastawione na przyjezdnych. Standardowo obiad można zjeść od południa (zazwyczaj o tej porze kończy się serwowanie śniadań) do godziny 16, a kolację od 20 lub nawet 21. W czasie między obiadem a kolacją część restauracji się zamyka, a inne oferują tylko zimne przekąski garmażeryjne i napoje. Najwięcej lokali czynnych cały dzień mieści się w okolicach katedry i na ulicy San Fernando przy Alkazarze. Kilka jest też na plaza de la Encarnación. Lokale nastawione na turystów mają specyficzną atmosferę, ale nie trzeba się do nich zrażać – wiele z nich serwuje smaczne i niezbyt drogie jedzenie.

Tapas i raciones

W wielu sewilskich (i nie tylko) restauracjach potrawę można zamówić w trzech rozmiarach: tapa, ½ ración, ración, czyli przekąska, pół porcji i porcja. – Tapa to zwyczaj pochodzący z południa Hiszpanii – twierdzi Javier de Rueda, sewilski restaurator. – Maleńka porcja do kieliszka wina, po której idzie się do domu. Jednak teraz nawet tu, w Sewilli, jest mnóstwo lokali sprzedających tapas, które wcale nie są tapas, tylko platos, całymi daniami. Zamawiasz przekąskę, a dostajesz posiłek – narzeka.

Faktycznie, tapas w Sewilli bywają całkiem spore i często jedna lub dwie z powodzeniem mogą zastąpić obiad lub kolację. Z punktu widzenia klienta jest to dobry interes, zwłaszcza jeśli zapewniają stosunek ilości do ceny lepszy niż przy pełnym daniu, co się zdarza. Mnie zazwyczaj wystarcza jedna lub dwie tapas, aby najeść się do syta. Sewilczycy, podobnie jak Hiszpanie w innych regionach, lubią wychodzić do restauracji dużą grupą i zamawiać jedzenie para compartir, to znaczy do podziału dla wszystkich. Potrawy stawiane są wówczas na środek stołu i każdy może nałożyć na talerz, co chce. W tym przypadku sprawdzają się raciones. Jeśli jednak podróżujecie w pojedynkę lub w parze, na początek najlepiej zamówić przekąski.

Aperitif i inne napoje

Mieszkańcy Sewilli uwielbiają wstępować do baru przed obiadem lub kolację, by w gronie znajomych wypić kieliszek wina lub szklaneczkę wermutu. W sobotę całe grupy wędrują od jednego lokalu do drugiego. W pełnym drzewek pomarańczowych mieście popularnym trunkiem jest vino de naranja, czyli słodkie i gęste wino pomarańczowe, sporządzane ze skórkami gorzkich pomarańczy. Na drugim miejscu można wymienić wermut, czerwone aromatyzowane wino podawane zazwyczaj z lodem i plasterkiem cytryny. – Con sifón? – pytają czasem barmani, bo wermut może być lekko rozcieńczony wodą z syfonu.

Jeśli chodzi o piwo z beczki, to podstawowym rozmiarem, w jakim się je zamawia w Hiszpanii, jest caña. Nie trzeba dodawać, że piwa, bo słowo to jest jednoznaczne, jeśli chodzi o rodzaj trunku – może jednak być mylące w odniesieniu do objętości. W Sewilli una caña to około 250 mililitrów piwa. Ta sama ilość w butelce, nazywanej botellín, jest zazwyczaj ciut tańsza. Do Sewilli nie dotarła moda na krafty, więc w większości barów z nalewaka można zamówić tylko piwa dużych hiszpańskich browarów, pozbawione wyraźnego charakteru.

Nie ma też zwyczaju mieszania piwa z sokiem, ale można zamówić je w wersji clara de limón, czyli piwo pół na pół z gazowaną lemoniadą, lub una clara – ze słodką wodą gazowaną. Coraz częściej spotykane jest też piwo bezalkoholowe, czyli sin alcohol. Una caña sin ?będzie zrozumiane jako małe piwo bezalkoholowe z beczki. Rzadziej zdarza się piwo ciemne, czyli cerveza oscura. W niektórych barach do wina, wermutu lub piwa podawane są zielone oliwki lub altramuces, przypominające bób nasiona łubinu białego w słonej zalewie. W lokalach serwujących tylko napoje często nie ma miejsc siedzących – klienci stoją przy ladzie barowej lub wysokich stolikach.

Podczas fiest, takich jak Feria de Abril, popularnym drinkiem w Andaluzji jest rebujito. To połączenie wzmocnionego wytrawnego białego wina, takiego jak lokalna manzanilla, ze sprite’em lub 7-upem. Proporcje mogą być różne, ale zawsze jest to świetne orzeźwienie.

Latem warto też spróbować tinto de verano, specjału popularnego w całym kraju. Czerwone wino miesza się ze słodkawą gazowaną wodą lub lemoniadą i podaje z lodem. Oczywiście w wielu lokalach można również zamówić sangrię, której skład bywa różny. Jednak zawsze podstawą jest czerwone wino z lodem i wkrojonymi owocami.