Pokój na lato

Urzędnicy w roli społeczników? Brzmi pięknie i zupełnie serio, bo mała grupa ludzi związanych z instytucją publiczną udowodniła, że miłość do stolicy przejawia się też w zgodzie na to, że jej uroda jest nieoczywista, a odkrywanie miasta to zawsze spotkanie z ludźmi. Ponieważ – jak mówi twórczyni Pokoju na Lato Agnieszka Szulejewska – „to w ich dynamice, ciekawości, chęci działania, determinacji i humorze tkwi siła Warszawy”. I tak się złożyło, że Pokój na Lato od początku tworzą ludzie, a dokładnie „pokojowicze”. 

Do tego grona należą zarówno organizatorzy, którzy ukochali sobie Warszawę jako miejsce do pracy i życia, jak i goście, których śmiało można nazywać społecznością wielopokoleniową. Tutaj wszyscy czują się na miejscu, a program jest tworzony z poszanowaniem różnych konfiguracji PESEL-u. Pokój na Lato jest przyjemnym pomostem, i to w dwójnasób, bo łączy miasto z Muzeum Powstania Warszawskiego, ale też spaja różne generacje. Przed pandemią miejsce regularnie odwiedzali sąsiedzi – mieszkańcy Woli – ale też muzycy, przewodnicy i varsavianiści, wszyscy ci, którym stolica jest z jakiegoś powodu bliska, i ci, którzy chcieli zgłębić jej przepiękną i niełatwą historię.

Powrót pokoju

Po dwóch latach przerwy spowodowanej pandemią Pokój na Lato wraca w to samo miejsce – jako jedna z największych atrakcji Muzeum. – Wraca jako zielona wyspa, nie tylko w sensie dosłownym, jako zielone miejsce na Woli, ale również w sensie metaforycznym. Tęsknota za tym, by mieć takie zielone wyspy wokół siebie, jest, wydaje mi się, w Polsce powszechna – mówi Jan Ołdakowski, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego.

Pokój na Lato wraca również po to, by znów podpowiadać, jak radzić sobie z trudną sytuacją, jak wykorzystać to doświadczenie, które było udziałem powstańców warszawskich. Dziś świat, który jeszcze kilka lat temu wydawał się ułożony, przeżywa wstrząsy. Pandemia, wojna w Ukrainie – to jest sytuacja, z którą każdy z nas musi sobie poradzić. Dlatego powstał pawilon, z jego lekcjami zaradności, szkołą dobrego humoru i budowania dobrostanu. W tym roku, przez 12 tygodni, warszawiacy mogą uczestniczyć w licznych spotkaniach, warsztatach i koncertach. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest wolny, na zajęcia warsztatowe obowiązuje rejestracja.

W ofercie są warsztaty florystyczne, kreatywne, haftu, japońskiej techniki naprawiania stłuczonej ceramiki, tworzenia naturalnych kadzideł i świec, wypiekania chleba czy jogi twarzy. W ramach działalności Pokoju na Lato zaplanowane są także spotkania z psią behawiorystką, która pomaga rozpoznać emocje czworonogów. W programie znalazły się również zajęcia z pilatesu i jogi na trawie (po całym tygodniu ciężkiej pracy jak znalazł), tworzenia szafy kapsułowej ze stylistką Martą Gałką, wreszcie – spotkanie warsztatowe z Dominiką Wójciak (@jarzynova), dotyczące przygotowywania budżetu spożywczego i wykorzystania sezonowych warzyw w kuchni.

Na wtorki zaplanowano cykliczne spotkania we współpracy z wydawnictwem W.A.B. – „Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona”. Będą to rozmowy między innymi z Anną Dziewit-Meller, Justyną Suchecką i Janiną Bąk. Rozmówczynie podzielą się swoimi doświadczeniami w poszukiwaniu własnej drogi i radzeniu sobie w trudnych życiowych sytuacjach, a także refleksją o tym, co doprowadziło je do miejsca, w którym są obecnie. Spotkania poprowadzi Justyna Dżbik-Kluge.

Kultura naturalna

W Pokoju na Lato kulturę dawkuje się równie często jak naturę. Ta początkowo mała zielona wyspa co roku się rozrastała i dziś obejmuje niemal pół hektara drewna i zieleni. Powyginane drzewa wyrastają tu z podłogi i nikogo nie dziwi, że dookoła stolików jest ich całkiem sporo. Pawilon ma też piętro, co sprawia, że drewniana konstrukcja przypomina wielki dom na drzewie. W Pokoju na Lato jest również specjalne miejsce dla kwiatów doniczkowych – pensjonat dla roślin, które można oddać pod opiekę pracownikom, gdy zdarzy się dłuższy urlop. W strefie chilloutu zaś znalazły się bujane kosze. A o podniebienia gości Pokoju na Lato dba ekipa Wars & Sawa.

Skoro o kulinariach mowa – w połowie czerwca i na początku lipca odbywały się sobotnie warsztaty kulinarne. Prowadzący je Basia Starecka i Piotr Bruś-Klepacki zdradzali tajniki kuchni azjatyckiej bazując na polskich potrawach. Bohaterami spotkań były trzy sezonowe wakacyjne dania: soczysta sałatka z pomidorów i brzoskwiń – kwintesencja polskiego lata doprawiona mieszanką pięciu smaków, pola laksa, czyli najbardziej znane malezyjskie danie, ale w rodzimym, mazowieckim wydaniu, i zazjatyzowane kopytka przyrządzone na sposób koreański – dobrze znane kluseczki, tym razem na ostro.