Biebrzański Park Narodowy to niezwykłe miejsce na mapie nie tylko Polski, ale także Europy i świata. Zajmuje powierzchnię niemal 600 hektarów, stanowi więc największy chroniony obszar natury w naszym kraju. Jest ostoją dla migrujących ptaków – na jego terenie odnotowano blisko 300 gatunków. Przy odrobinie cierpliwości można tam obserwować wodniczki, orliki grubodziobe, dubelty, uszatki błotne czy rybitwy białoskrzydłe, które w innych częściach świata występują bardzo rzadko. Właśnie wiosną najłatwiej je zobaczyć.
Nad Biebrzą
Do doliny Biebrzy wracaliśmy wielokrotnie i za każdym razem poznawaliśmy nowe oblicze dzikiej, nieskażonej ludzką działalnością natury. Dziś, kiedy tę unikalną i pełną życia krainę dotyka tragedia, wracamy do wspomnień z naszych wypraw i z jeszcze większą troską przyglądamy się cudowi nadbiebrzańskiej przyrody.
Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 6 minut!
Choć dolina Biebrzy jest rajem dla ornitologów, a w logo Biebrzańskiego Parku Narodowego widnieje batalion (gatunek ptaka), najczęściej obszar ten kojarzymy z łosiami. Te piękne ssaki z rodziny jeleniowatych zamieszkują bagna i torfowiska na Podlasiu. Tylko tam ten gatunek przetrwał po drugiej wojnie światowej. I choć teraz żyją także w Puszczy Kampinoskiej i na Polesiu, jego korzenie sięgają właśnie Kotliny Biebrzańskiej.
W otoczeniu ptaków, wypatrując łosi, spacerowaliśmy wśród torfowisk, rozlewisk i bagien. Często już o świcie byliśmy na zewnątrz, by przykładać do oczu to lornetkę, to aparat fotograficzny.
Mając tak piękne wspomnienia z tego miejsca, poczuliśmy się wyjątkowo dotknięci informacją o pożarze, który zajął część parku. Ogień pochłonął obszar o powierzchni ponad 7 tysięcy boisk piłkarskich. Tylko skuteczna, trwająca tydzień interwencja straży pożarnej sprawiła, że nie rozprzestrzenił się bardziej. Na razie trudno dokładnie oszacować szkody przyrodnicze, jakie wyrządził pożar.
Wyjątkowo smutne podejrzenie przedstawił dyrektor Biebrzańskiego Parku Narodowego Andrzej Grygoruk, który twierdzi, że doszło do celowego podpalenia łąk. I choć prokuratura i biegli mają przeprowadzić śledztwo w tej sprawie, trudno znaleźć inne wytłumaczenie wybuchu tego pożaru.
Należy zdawać sobie sprawę, że choć to jedna osoba zaprószyła ogień, pośrednio wszyscy przyczyniliśmy się do sytuacji, w której mógł on rozprzestrzenić się tak swobodnie. Mimo że susze są zjawiskiem naturalnym, działalność człowieka z roku na rok przyczynia się do nich coraz silniej. Odnotowana w marcu suma opadów była zdecydowanie poniżej normy wieloletniej i nie powinniśmy spodziewać się poprawy w kolejnych miesiącach. To efekt globalnego ocieplenia, zmian klimatycznych, złego gospodarowania wodą. Opady deszczu będą w tym roku zapewne na tyle intensywne, że zamiast miarowo nawodnić glebę, spowodują powódź, a następnie spłyną falą odpływową od Bałtyku, przez co nie zasilą wód gruntowych.