Słodki śledź na kanapce

Następnego dnia rano wypatroszoną już rybę przekrawamy przez środek. Jeśli to większy okaz, jeszcze przed smażeniem usuwamy z niego kręgosłup z ośćmi. W przypadku małych sztuk smażymy je w całości. Patelnię rozgrzewamy do maksimum, razem ze śledziami wrzucamy na nią gałązki świeżego tymianku. Rybkę poddajemy obróbce termicznej sauté, bez soli i pieprzu, czyli tak, jak je morska natura stworzyła.

Myjemy i kroimy warzywa, a potem w miseczce łączymy sos balsamiczny z miodem i energicznie mieszamy. Jeśli nie mamy gotowego sosu, możemy zrobić balsamico sami, redukując ocet na patelni.

Pieczywo żytnie smarujemy masłem dość obficie, jak w prawdziwych smørrebrød. Dla zróżnicowania smaku ukrywamy w nim kilka listków świeżego tymianku, nie tego z patelni.

Na każdej kanapce układamy plaster pomidora, posypujemy ją małą szczyptą wędzonej soli i skrapiamy trzema kroplami cytryny. Na tym układamy plasterki młodej marchewki – najlepiej symetrycznie po obu stronach względem osi kanapki, dorzucamy kilka pędów dymki i rybę.

Wierzch kanapki zdobimy paskiem musztardy i „pióropuszem” z koperku. Solimy, dodajemy szczyptę pieprzu i odrobinę sosu balsamiczno-miodowego.

Wysoka temperatura pomoże szybko przypiec srebrną skórkę śledzia, dzięki czemu nie zostanie ona na patelni.