Wszystko o chianti. „Classico” robi różnicę!

Pierwsza apelacja na świecie

Kosma III Medyceusz, Wielki Książę Toskanii zasłynął jako wyjątkowo nieciekawy typ, bigot i antysemita. Jedną z jego przywar miał być brak poczucia humoru – przestał się uśmiechać w wieku 17 lat (dodajmy, że dożył osiemdziesiątki). Świat prawdopodobnie by o nim zapomniał, gdyby nie edykt, który diuk podpisał 24 września 1716 roku. W tym czasie kilka toskańskich win zdobyło sobie międzynarodową sławę. Były to Chianti, Pomino, Carmignano i Val d’Arno di Sopra. Sprytni handlarze szybko zaczęli je podrabiać. Podpisany przez Kosmę dokument wytyczał granice czterech regionów – od tej chwili wina robione poza nimi nie mogły podszywać się pod ich nazwy. Można zatem stwierdzić, że były to pierwsze cztery apelacje winiarskie na świecie. W tamtym czasie Chianti oznaczało wyłącznie tereny między Florencją a Sieną – dokładnie wokół Raddy, Gaiole i Castelliny, tworzących Lega di Chianti (Ligę Chianti), związek polityczno-wojskowy założony w XIV w. przez Republikę Florencką. Częściowo chodziło także o okolice wokół Greve i Panzano. Od 1716 roku nazwa chianti przysługiwała tylko winom pochodzącym z obszaru określonego edyktem Kosmy III Medyceusza. Dziś teren ten odpowiada mniej więcej granicom dookreślonej w 1932 roku strefy, nazwanej wówczas po raz pierwszy Chianti Classico. W 1967 roku stała się ona chronioną prawem apelacją (DOC), a 17 lat później przyznano jej wyższy status DOCG. We współczesnej historii Classico była przez dekady zaledwie jedną z podstref szerokiej apelacji Chianti. W 1996 wybiła się na całkowitą niepodległość jako niezależna apelacja.