Pieniny od zaplecza

W odległości krótkiego spaceru w towarzystwie majestatycznych Trzech Koron docieramy do Czerwonego Klasztoru (sł. Červený Kláštor; to także nazwa miejscowości, w której znajduje się ten zabytek). Średniowieczna budowla o czerwonym dachu i pogmatwanej historii kryje atrakcyjne muzeum klasztornych i flisackich pamiątek. Najbardziej jednak zachwyca polichromia gotyckiego kościoła i jego wybujały barokowy ołtarz. Intryguje nas opowieść o bracie Cyprianie, który sporządził pionierski zielnik pienińskich i tatrzańskich roślin. Grube klasztorne mury okraszone legendami przywołują na myśl klasztor z „Imienia róży” czy bliższego nam „Jasminum”. Latem niektóre z opisanych w zielniku ziół można zobaczyć i dotknąć w rozpościerających się na tle rozczapierzonych Trzech Koron klasztornych ogrodach.

By podreperować nadwerężone spacerem siły, zaglądamy do mieszczącej się w klasztornych murach kawiarni Pod Lipami. Jemy tu doskonałe ciasta kokosowe, które popijamy słodkawym od miodu piwem Romuald. Przy odrobinie szczęścia trafimy na jeden z festynów, takich jak na przykład kwietniowe rozpoczęcie sezonu spływowego, kiedy na klasztornym dziedzińcu rozbrzmiewa muzyka ludowa, a garkuchnia podaje wyjątkowo smaczną kwaśnicę z kiełbasą i grzybami czy wykwintne hamburgery z karczkiem.

Wędrówka wąwozem rzecznym

Spod murów klasztoru rozchodzi się pętla wędrownych i rowerowych szlaków na różne możliwości, gusty i potrzeby. My wybieramy pieszą wędrówkę jednym z najpiękniejszych w Europie wąwozów rzecznych. Spacerujemy nieśpiesznie, spoglądając od czasu do czasu na turystów na tratwach czy pontonach, przeprawiających się pod bacznym okiem górskich szczytów. Obserwujemy brodzących w rzece wędkarzy, zastanawiając się, jakie ryby łowią. Z ciekawością przyglądamy się młodym kaczym rodzinom i pośród powalonych drzew wypatrujemy bobrzych nor i żeremi. W tej trasie towarzyszą nam jedynie rowerzyści, pokonujący jedną z kilku specjalnie dla nich wytyczonych rowerowych pętli.

Na wysokości czwartego przystanku trasy spacerowej, opisanej po słowacku i polsku, opuszczamy na chwilę rzekę, by wspiąć się na polanę pod przełęczą Targov. Rozpościera się stąd jeden z najpiękniejszych widoków na masyw Pienin. Stąd schodzimy do sennej wioski Lechnica (Lesnica), tak odmiennej od zakorkowanej Szczawnicy. Oko cieszą zgrabna rustykalna zabudowa, drewniane okiennice i półdzikie ogródki. 

Przez kraty podglądamy rokokowe wnętrze wiejskiego kościółka. Do Dunajca wracamy asfaltową drogą. Na tym odcinku rzeka otoczona jest imponującymi zboczami, które pamiętamy ze spływu sprzed kilku lat. W ostrym wiosennym słońcu wracamy rzecznym szlakiem do Czerwonego Klasztoru. Ośmiokilometrowy spacer mija nam niemal niespostrzeżenie – zaintrygowani kolejnymi szczytami wyłaniającymi się na zakolach, rzecznym ptactwem, przelatującymi motylami i rechotem ropuch, nie dostrzegamy upływu czasu ani długości trasy.

Knedle i śliwowica – kuchnia regionalna Pienin

Na zasłużoną kolację udajemy się do polecanej restauracji Goralskiej. Z bogatej karty dań regionalnych wybieramy gulasz z sarniny z knedlami bułczanymi – klasyka, bez której nie wyobrażamy sobie wyprawy do naszych południowych sąsiadów. Popijamy posiłek smacznym piwem i kieliszkiem wybornej śliwowicy. Zostawiamy jeszcze miejsce na deser, który dla odmiany zjemy gdzie indziej. Idąc w stronę kładki, cieszymy się jak dzieci – z huśtawki zawieszonej na nadrzecznym drzewie przez chwilę podziwiamy widok na Dunajec i górskie szczyty. Wisienką na torcie tego niezapomnianego dnia jest widok na ośnieżone szczyty Tatr z balkonu naszych gospodarzy w Sromowcach – choć rzeczony deser, kluski z makiem i waniliowymi lodami podane w Pltnickiej Kolibie, stanowił dla niego nie lada konkurencję.

Nazajutrz, w drodze powrotnej, zatrzymujemy się w drewnianym kościółku w Dębem. Jego polichromie onieśmielają swoim pięknem. Po raz kolejny wspinamy się na wieżę widokową gorczańskiego Lubania, by ujrzeć bodaj najpiękniejszą górską panoramę Polski. Jak na dłoni wyrastają przed nami skaliste szczyty Tatr, na których tle Pieniny wydają się niemal karłowate. Wciąż ośnieżony, samotny wulkaniczny stożek Babiej Góry dominuje nad zachodnim niebem niczym japoński szczyt Fudżi. Za naszymi plecami zaś rozciągają się łagodne zbocza Beskidów, ciągnące się niemal do bram Krakowa. Patrzymy na to wszystko z zachwytem i myślą: jak dobrze, że o tym miejscu wiedzą nieliczni.

Co robić w Sromowcach Niżnych?

• Spragnionym aktywnego wypoczynku polecamy klasykę, czyli wyprawę pontonową Dunajcem ze Sromowców lub z Czerwonego Klasztoru. Warto w te rejony zabrać rower – trasy dla ambitnych rowerzystów biegną z Czerwonego Klasztoru, do którego ze Sromowców prowadzi wygodny most. Łagodniejsze i mniej forsujące przejażdżki można odbyć wzdłuż Dunajca albo widokowymi trasami górskimi.
• Dla urozmaicenia spływ Dunajcem można połączyć ze spacerem górskim:
  
  Opcja 1.: prosimy flisaka o wysadzenie nas przy szlaku na Sokolicę. Stąd niezwykle malowniczym niebieskim szlakiem przez Sokolicę i Trzy Korony wracamy do Sromowców (4-5 godzin).

  Opcja 2.: dopływamy do Krościenka i stąd wracamy żółtym szlakiem z opcją wejścia na Trzy Korony (3-4 godziny).

  • Tereny Sromowców Niżnych są doskonałe jako trasy spacerowe. My polecamy zwłaszcza spacer wzdłuż Dunajca, spacery górskie po stronie polskiej (ze Sromowców na Trzy Korony albo dalej na Sokolicę) i spacery górskie po stronie słowackiej – mapy znajdziecie przy wejściu na ścieżkę wzdłuż Dunajca.

Gdzie zjeść w Sromowcach Niżnych?

• Restauracje Goralska i Pltnicka Koliba w Czerwonym Klasztorze. Obie czynne przez cały rok, obie serwują podobne dania słowackie i barowe. Pltnicka Koliba jest nieco bardziej kameralna.
  
  
• Karczma Pod Lipami w Czerwonym Klasztorze (desery i napoje).

Inne atrakcje

Na dziedzińcu Czerwonego Klasztoru odbywają się liczne festiwale: teatralne, artystyczne, kultury Rusinów i Łemków, warsztaty zielarskie i inne. Atrakcyjnych wydarzeń szukajcie również w Lechnicy.

Nocleg

Liczne kwatery znajdziecie w Sromowcach Niżnych, Czerwonym Klasztorze i Lechnicy.