Co możemy zjeść po terminie?

Co oznacza „należy spożyć do” (TPS)?

Produkty z tak określoną datą ważności ze względu na swój charakter chemiczny i sposób przetworzenia są nietrwałe i lubiane przez drobnoustroje. Przeterminowane, mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia. Oczywiście, nie zawsze jeden dzień opóźnienia musi powodować na tyle dużą różnicę, żeby skończyło się zatruciem, ale trzeba zachować ostrożność i mieć wyczulone zmysły.

Na etykiecie widnieje informacja o warunkach, w jakich powinniśmy przechowywać produkt, często z konkretnym przedziałem temperatur. Tu sporo zależy od nas – jak w przypadku butelki mleka, która, zapomniana, stoi przez pół dnia na kuchennym blacie – ale nie tylko. Domowe lodówki nie zawsze zapewniają właściwą temperaturę, co więcej, różni się ona nawet o kilka stopni w zależności od odległości od drzwi i wysokości przegrody.

W grupie takich łatwo psujących się produktów są głównie świeże mięso i ryby, wędliny, mleko i produkty mleczne oraz gotowe dania, które wyciągamy ze sklepowych chłodni. Generalnie, jeśli to, co odbieramy zmysłami wzroku i węchu, zapala nam w głowach czerwoną lampkę, lepiej nie ryzykować konsumpcją po terminie, choćby jedzenie miało wylądować w koszu.

Co oznacza „najlepiej spożyć przed”?

Inaczej jest z datą minimalnej trwałości (DMT), widniejącą na pozostałej żywności, takiej jak oleje, makarony, kasze, słone i słodkie przekąski, konserwy, dżemy czy marynaty. Termin podany na opakowaniu jest orientacyjny i oznacza czas, przez który producent gwarantuje najwyższą jakość towaru. To oznacza, że towary oznaczone w ten sposób najlepiej zjeść przed wskazaną datą, ale nic się nie stanie, jeśli zjemy je po upływie tego terminu. Oczywiście pod warunkiem, że były dobrze przechowywane. 

Przykładowo po wskazanej dacie krakersy będą mniej chrupiące, a puszkowany groszek ściemnieje. Z kolei w przypadku makaronów data graniczna będzie się wyraźnie różniła – mniej trwałe są te z dodatkiem jajek oraz pełnoziarniste ze względu na zawartość tłuszczu podatnego na jełczenie. Najwytrwalszymi zawodnikami są sól, cukier i miód. Choćbyśmy odziedziczyli je po prababci, nie zrobią nam krzywdy.

Konsumenci przyzwyczaili się traktować termin przydatności do spożycia i datę minimalnej trwałości jako tożsame, choć różnica między nimi jest znacząca. Warto o tym pamiętać i dokładnie czytać informacje na opakowaniach. W ten sposób mamy szansę uratować jedzenie, nawet jeśli data na serze, kaszy czy konserwie już minęła. Tym samym nie tylko zaoszczędzimy pieniądze, ale również pomożemy środowisku. Bo choć artykuły spożywcze wpadają do kosza w domowym zaciszu, to tony marnowanej przez nas każdego roku żywności odzwierciedlają się w stanie naszej planety, za co wszyscy ponosimy odpowiedzialność.