Podnoszą odporność, koją nerwy, a co najważniejsze, wykazują właściwości antynowotworowe.
Wczesna wiosna to idealny czas, by rozpocząć uprawę shitake. Ciemno, zimno, rośliny czekają na wiosnę, tymczasem ten grzyb najlepiej czuje się w temperaturze pomiędzy 16 a 19 stopni. Nie przepada również za nadmiarem światła, wybieramy więc przestrzeń z dala od domowego zgiełku, zaciszne i w cieniu. Może to być na przykład łazienka albo piwnica.
W trakcie uprawy kluczowe są wilgotność i temperatura. Do rozpoczęcia produkcji potrzebujemy wilgotności około 75%, w czasie owocowania zaś powinna ona wynosić do 95%. Najlepiej więc zraszać kostkę wodą kilka razy dziennie. Pomocne może się okazać wstawienie kostki do otwartej drewnianej skrzyni (na przykład po jabłkach) i zawinięcie jej folią spożywczą. Jednak w tym przypadku konieczne jest wietrzenie uprawy, by się nie zapociła i nie spleśniała.
Świeże grzyby shitake smakują zupełnie inaczej niż znana nam dobrze suszona wersja, w jakiej są dostępne w sklepach z azjatycką żywnością. Shitake to prawdopodobnie najdłużej uprawiany przez człowieka grzyb, choć wciąż może zaskakiwac i budzć kontrowersje. W Japonii jest jadany nie tylko po podgrzaniu, lecz także na surowo, pokrojony w cieniutkie plasterki. Surowy grzyb ma delikatną, miękką konsystencję, poza tym pięknie wygląda jako dekoracja nawet zwykłego ryżu. My lubimy zanurzyć go w tempurze, posmarować białą pastą miso i oprószyć sezamem, lub ugotować w bulionie i podać z tofu i olejem sezamowym.