Jednodniowy wyjazd pod Wrocław

Park Krajobrazowy Dolina Bystrzycy zajmuje blisko 9 tysięcy hektarów, a przez jego obszar przebiega wiele ścieżek turystycznych, rowerowych, edukacyjnych czy krajoznawczych. Znajduje się tu największe jezioro w całym województwie dolnośląskim, Jezioro Mietkowskie, które powstało na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego wieku w konsekwencji wybudowania na Bystrzycy zapory. Na obrzeżach parku leżą warte odwiedzenia miasta, takie jak Kąty Wrocławskie czy Krobielowice, w których mieści się piękny z historiąsięgającą połowy XIV wieku.

W Parku Krajobrazowym Doliny Bystrzycy znajdą coś dla siebie zarówno miłośnicy sielskiego relaksu na łonie natury, jak i amatorzy aktywnego odpoczynku. To także znakomite miejsce na rodzinny spacer.

Restauracja Aquakultura

Przez długie lata przy drodze biegnącej wzdłuż Stawów Podgórzyńskich mieściła się jedynie niewielka smażalnia ryb, uczęszczana przez głodnych mieszkańców Dolnego Śląska, którzy podróżowali na południe, w stronę gór. Wszystko zmieniło się jednak w 2018 roku, kiedy na miejscu smażalni pojawiła się nowoczesna restauracja – Aquakultura. Jej gości może intrygować już sam budynek, przypominający stodołę, zaprojektowany w stylu nowoczesnego skandynawskiego minimalizmu. Wybudowany został bezpośrednio nad jednym ze stawów, w taki sposób, że dołączone do jego tylnej ściany molo pozwala cieszyć się posiłkiem bezpośrednio nad taflą wody.

Za jedzenie w Aquakulturze odpowiada szef kuchni Łukasz Dzikowski. To on opracował menu, które łączylokalne tradycje z nowoczesnymi kulinariami. W karcie dań znajdziecie więc zarówno proste pozycje, takie jak smażone lub pieczone ryby, podawane z frytkami i kapustą, jak i posiłki, które czerpią inspiracje ze świata fine diningu. Większość podawanych tu ryb jest poławiana codziennie o świcie w okolicznych stawach, które w XV wieku stworzył zakon Cystersów. Zdarza się jednak, że można tu spróbować także słonowodnych ryb, takich jak dorsz, a nawet owoców morza. Restauracja cieszy się wielką popularnością i uznaniem – jeśli chcielibyście w niej zjeść, polecamy z wyprzedzeniem zarezerwować stolik!

Aquakultura to nie tylko restauracja, w której podaje się świeże, poławiane lokalnie ryby, ale także piękna przestrzeń, z której rozciągają się malownicze widoki na pocysterskie stawy i majaczące w oddali Sudety. Znakomicie nada się ona zarówno na rodzinną uroczystość, jak i romantyczną kolację.

Dom gościnny Kwieci

Góry Izerskie wciąż pozostają nieodkrytym skarbem Polski. Ich łagodne zbocza gęsto porośnięte drzewami tworzą jeden z tych pejzaży, którym można przyglądać się całymi godzinami. Latem doskonale przemierza się je długimi ścieżkami rowerowymi, a zimą – zjeżdża po nich na nartach. Zdecydowanie warto przyjechać tu w sierpniu, w noc Perseidów. Na tym terenie znajduje się bowiem Izerski Park Ciemnego Nieba, z którego w nocy można zauważyć nawet 3000 spadających gwiazd.

To właśnie u podnóża Gór Izerskich, w małej wsi Kwieciszewice, swój butikowy pensjonat otworzyli Łukasz i Piotrek. Dom gościnny Kwieci łączy w sobie wszystko, na czym nam zależy, gdy myślimy o jakościowym wypoczynku. Uroki natury płynnie przeplatają się z berlińskim designem, a wygody współczesnego świata dopełniają ponad stuletnią historię budynku, który jeszcze kilka dekad temu służył za szkołę. W Kwieci jakościowy wypoczynek idzie w parze z pysznym, sezonowym jedzeniem, przygotowywanym w duchu slow food. Serwowane tu posiłki powstają na bazie lokalnych składników, zaskakują prezentacją i wprawiają w zachwyt swoim smakiem. W znacznej mierze jest to zasługa Wita Szychowskiego, czyli Pana Tasaka, który odwiedza Kwieciszewice dwa razy do roku, by wspólnie z Łukaszem i Piotrkiem opracować nową kartę dań. Podczas naszego pobytu spróbowaliśmy doskonałych pampuchów w sosie grzybowym, podanych z sałatką na bazie marynowanego buraka i wiśni, a także kremu chałwowego z sezonowymi owocami i domowym popcornem z kaszy gryczanej.

Dom gościnny Kwieci to idealne miejsce do błogiego leniuchowania w cichym, przyjaznym otoczeniu, ale także świetna baza wypadowa dla innych atrakcji: od Krainy Wygasłych Wulkanów, przez okoliczne zamki i pałace, aż po pobliskie miasta, w których odbywają się rozmaite kulturalne wydarzenia.

Park Krajobrazowy Doliny Bobru

Dolina Bobru zaczyna się tuż za granicami Jeleniej Góry i ciągnie się na północ, aż do okolic Lwówka Śląskiego. Park krajobrazowy, który powstał wokół niej, zajmuje powierzchnię ponad 10 tysięcy hektarów. Jego zróżnicowany teren nadaje się zarazem do pieszych wycieczek czy tras rowerowych, jak i do zatrzymania się i cichej kontemplacji natury albo lektury książki w otoczeniu zieleni. W parku i jego okolicach mieści się wiele atrakcji wartych zobaczenia – na tak dużej przestrzeni podróżowanie Mazdą było więc wielkim udogodnieniem.

XIV-wieczna wieża książęca w Siedlęcinie, zamek we Wleniu czy zawieszone nad Bobrem wiadukty kolejowe zrobiły na nas wielkie wrażenie. Jednak tym, co najbardziej utkwiło nam w pamięci, była potężna Zapora Pilchowicka, która powstała na początku XX wieku jako rozwiązanie na cykliczne powodzie i podtopienia. Wysoka na 62 metry i długa na prawie 300, z każdej perspektywy prezentuje się spektakularnie. Po zbiorniku retencyjnym, który powstał w wyniku jej wzniesienia, można pływać sprzętem wodnym lub łodzią turystyczną.

Dolina Bobru to idealne miejsce na aktywny wypoczynek. Dzięki licznym trasom rowerowym bez trudu dojedziecie tu w każde warte odwiedzenia miejsce.

Kościoły Pokoju

Ich historia sięga połowy XVII wieku, a ściślej rzecz ujmując 1648 roku, kiedy podpisano pokój westfalski, kończący wojnę trzydziestoletnią. Konflikt ten toczył się na tle religijnym pomiędzy protestanckimi państwami Świętego Cesarstwa Rzymskiego a katolicką dynastią Habsburgów. W jego następstwie katolicki cesarz Ferdynand III Habsburg pozwolił śląskim luteranom wybudować trzy świątynie ewangelickie. Zarazem postawił szereg niekorzystnych warunków, które miały utrudnić budowę kościołów – między innymi mogły być one zbudowane tylko z nietrwałych materiałów, takich jak drewno, słoma czy glina. W ten sposób powstały trzy Kościoły Pokoju: w Głogowie, Jaworze i Świdnicy.

Pierwszy z nich nie dotrwał do naszych czasów. Z początku zawalił się podczas huraganu w 1654 roku, a odbudowany, spłonął w pożarze miasta niewiele ponad sto lat później. Na całe szczęście kościoły w Jaworze i w Świdnicy nie tylko przetrwały blisko cztery stulecia, ale także zostały poddane konserwacji i wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Kościół w Świdnicy jest ponadto uznany za największą drewnianą barokową świątynię w Europie, a kościół w Jaworze nie pozostaje pod tym względem daleko w tyle. Ich wyjątkowa historia i misternie zdobione wnętrza sprawiają, że naprawdę warto je odwiedzić.

Kościoły Pokoju to żywe świadectwo europejskiej historii i kształtowania się wolności religijnej. Polecamy je wszystkim, którzy czerpią przyjemność z obcowania z historią i piękną architekturą.