Jak bezstresowo zamawiać wino w restauracji?

Kto pyta, nie błądzi

Czy skorzystalibyście z możliwości skonsultowania w restauracji wyboru dań z szefem lub szefową kuchni. Pewnie! W wypadku wina macie okazję porozmawiać z osobą, która wybrała je do karty i z pewnością wie o nich więcej niż wy. Szczegółowe studiowanie selekcji win w poszukiwaniu upragnionej butelki może zabrać dużo czasu. Warto go zaoszczędzić i zwrócić się do autora z prośbą o opowiedzenie o karcie i rekomendacje. Jeżeli nie będą wam one odpowiadały, zawsze możecie samodzielnie wybrać wino. Sam bardzo często dopytuję o konkretne wina, których nie kojarzę. Oczywiście „kieszonkowy pomocnik” Google lub aplikacja Vivino mogą się tu okazać pomocne, jednak nic nie zastąpi rozmowy z drugim człowiekiem. Jeżeli jesteście otwarci na eksperymenty i zadacie pytanie typu „Z czego jesteś szczególnie dumny w selekcji win?”, to dacie sommelierowi możliwość rozwinięcia skrzydeł, a szansa na to, że wasz stolik stanie się tym ulubionym, otoczonym wyjątkową opieką, wzrośnie. Podobnie jak możliwość spróbowania ciekawych rzeczy „spod lady”.

Zamawianie wina w restauracji to rozmowa, a nie test

Aby obsługa mogła dobrze wam doradzić, musi zadać kilka pytań. Pamiętajcie, że nie służą one testowaniu wiedzy o winach, a temu, by poznać wasze preferencje. Nie czujcie się jak na egzaminie ze znajomości szczepów, apelacji i producentów. Na pytania o ulubione odmiany wina wymieńcie dwie, trzy, które rzeczywiście lubicie, a nie wszystkie, jakie znacie. Jeżeli w przeszłości zdarzyło wam się robić zdjęcia etykietom win, które szczególnie wam smakowały, nie będzie faux pas, jeśli pokażecie je obsłudze. Każda wskazówka na drodze do wybrania fantastycznego wina jest cenna.

Określcie, na czym wam najbardziej zależy:

• moje ulubione wino (smakuje zawsze i wszędzie, bez jedzenia i z jedzeniem),
• chcę spróbować czegoś nowego (eksploruję nieznane rejony),
• food & wine (dobór wina do menu).

Opowiedzcie, co lubicie w winie. Nie musicie się silić na fachowy język, wystarczy krótki opis stylu wina:

• wino białe: lekkie, rześkie, cytrusowe vs. gładkie, kremowe, tropikalne,
• wino czerwone: owocowe, pełne, dobrze zbudowane vs. ziemiste, szorstkie, mocno wytrawne.

Wszystkie te przymiotniki są słowami kluczami do konkretnych win, na przykład: owocowe = primitivo, rześkie = riesling, kremowe = chardonnay, aromatyczne = sauvignon blanc, szorstkie = nebbiolo, lekkie = pinot noir.

Nie gódź się na bylejakość

Godzimy się na wyższą cenę wina w restauracji, ponieważ – w domyśle – powinniśmy dostać za nią fachowe doradztwo i profesjonalny serwis. Finalna decyzja należy do nas, ale by ją usprawnić i upewnić się, że jest właściwa, dobrze jest ją skonsultować z osobą znającą kartę. Poproście o kilka sugestii win, opisując ich styl, lub o dobranie wina do konkretnego dania. Obsługa powinna być w tym biegła i chętna do pomocy. Jeżeli osoba, która was obsługuje, nie potrafi niczego zarekomendować, poproście kogoś innego z zespołu, kto jest w stanie to zrobić. Nie ma nic złego w wymaganiu profesjonalnego serwisu, wiedzy produktowej i trafnych, dopasowanych do jedzenia rekomendacji. Sam bardzo często proszę o nie obsługę. Zwykle kończy się to próbowaniem nieoczywistych win, które do tej pory były poza sferą mojego zainteresowania. To czyni wizytę ciekawszą i wnosi wartość edukacyjną.

Artykuł jest częścią cyklu WINO.KLUB, w którym pokazujemy oblicze współczesnego winiarstwa. To pełen praktycznych wskazówek poradnik dla każdego winopijcy. Na warsztat bierzemy klasykę i nową falę win z całego świata, radzimy też, jak umiejętnie je kupować, zamawiać, serwować i łączyć z jedzeniem. Autorzy – Lechosław Olszewski i Adam Pawłowski – są twórcami jedynego w swoim rodzaju wysyłkowego klubu winiarskiego, który łączy ciekawe zestawy win (klasyka versus nowa fala) z dużą dozą winnej edukacji. Jeśli rozbudziliśmy w was apetyt na więcej, zapiszcie się do WINO.KLUB!