11 restauracji, które prowadzą własne gospodarstwa

To malowniczo położone miejsce w podwrocławskiej wsi Dobków było też kilkukrotnie wyróżniane przez przewodnik Gault & Millau. Ewelina i Krzysztof Rozpędowscy prowadzą tu pensjonat i restaurację, którą w dużym stopniu zaopatrują w świeże produkty z własnego sadu i warzywnika. To, czego nie wyhodują sami, kupują od lokalnych, zaprzyjaźnionych rolników, których dobro leży im na sercu na równi z jakością serwowanych w restauracji potraw. W menu króluje prostota, bez wydziwiania ani wymyślnych składników. 

Solidną reprezentację mają tu klasyki polskiej domowej kuchni. Są między innymi rosół z makaronem, kotlety mielone, ziemniaki z koperkiem i ze zsiadłym mlekiem podawane z jajkiem sadzonym (danie o wdzięcznej nazwie „smaki dzieciństwa”), bigos, pierogi.

Apetyt na coś lżejszego zaspokoją sałatki, ryby oraz wybór dań wegańskich i wegetariańskich. Obok restauracji działa sklepik slow food, w którym można zaopatrzyć się w przetwory z owoców z sadu Rozpędowskich.

Restauracja przy gospodarstwie agroturystycznym Ziołowy Zakątek, prowadzonym przez Mirosława Angielczyka w podlaskich Korycinach, słynie, jak sama nazwa wskazuje, z ziół. Oprócz ogrodu ziołowego na potrzeby restauracji uprawiany jest też ekologiczny warzywnik, a hodowla zwierząt zapewnia dostęp do świeżych produktów mlecznych i jajek.

W Ziołowym Zakątku nie ma stałej karty – ta zmienia się zależnie od dostępności poszczególnych składników, wśród których, prócz własnych ziół, owoców i warzyw, znajdują się także dzikie rośliny jadalne, zbierane w pobliskich lasach.

Do tego w każdy weekend w sezonie letnim odbywają się degustacje tradycyjnych produktów regionalnych.

Destylarnia mieści się na terenie ośrodka Pałac Mięrzecin Wellness & Wine Resort. Ten prowadzony w duchu slow food lokal może się poszczycić własną szklarnią i ogrodem, które na bieżąco dostarczają kucharzom świeżych składników. 

W niezbyt obszernej karcie znajdują się potrawy z lokalnych, sezonowych produktów: dziczyzny i grzybów z okolicznych lasów, sezonowych warzyw i ziół z własnych upraw, a do posiłku można zamówić wino z pałacowej winnicy.

Jakość serwowanego tu jedzenia została wielokrotnie doceniona przez fachowców: Destylarnia otrzymała między innymi rekomendację Slow Food oraz dwie czapki w przewodniku Gault & Millau.

Na początku to miejsce było dostępne jedynie dla nielicznych – aby tam zjeść, trzeba było otrzymać zaproszenie. Jednak zainteresowanie lokalem było tak duże, że po trzech latach otwarto jego podwoje i dziś każdy może zarezerwować w nim stolik, choć trzeba się przygotować na to, że terminy mogą być odległe. Trudno się dziwić, że chętnych nie brakuje, bo koncepcja restauracji jest naprawdę ciekawa. 

Tym, co wyróżnia Water & Wine, jest… woda. Twórcy postawili sobie za cel stworzenie miejsca, w którym jedzenie będzie podawane z odpowiednio dobraną, doskonałą wodą i będzie można zaczerpnąć wiedzy z zakresu waterparingu i hydrosommelierstwa.

Wybór ten nie był przypadkowy – woda mineralna jest uznawana za jeden z najważniejszych skarbów Nałęczowa. Na dbałości o wodę oczywiście się nie kończy – troszcząc się o jakość składników, restauracja prowadzi pasiekę i ogród warzywny, a ryby pozyskuje z własnego stawu. Kucharze sami doglądają upraw i zbierają plony z pól.

Majątek w Kamieńcu od początku słynął z tego, że zaopatrywał w produkty spożywcze – głównie warzywa i owoce – okoliczne uzdrowisko Polanicę. Nic dziwnego, że państwo Hutni, którzy postanowili odrestaurować osiemnastowieczny pałac, by otworzyć w nim gospodarstwo agroturystyczne, nie wyobrażali sobie, żeby nie przywrócić również istniejącego tu wcześniej ogrodu warzywno-ziołowego. Dziś, tak jak dawniej, zaopatruje on w produkty spożywcze pałacową kuchnię, w której królują naturalne i lokalne produkty. Z nich przygotowywane są obłędne dania inspirowane tradycją i historią.

W karcie znajdują się takie klasyki jak tatar i gulasz z wołowiny sudeckiej, pstrąg z kłodzkich łowisk czy placki i kluski. Ale są też nowoczesne interpretacje regionalnych specjałów: z maślanki sudeckiej powstają śniadaniowe koktajle z owocami, a z twarogu sudeckiego – sernik z białą czekoladą.

Tym samym tutejsza kuchnia doskonale wpisuje się w popularny obecnie trend „from farm to table”, a dania, jeśli to tylko możliwe, powstają z plonów z przypałacowego ogrodu. Na terenie okalającym majątek znajduje się jeszcze pasieka, a żyjące w niej pszczoły wytwarzają miód, który również trafia na pałacowy stół. Choć z początku posiłki miały być serwowane jedynie pałacowym gościom, szybko się okazało, że nie brakuje chętnych także z zewnątrz. Odkąd pałacowa kuchnia przekształciła się w małą restaurację, goście coraz liczniej zjeżdżają do Kamieńca. Zmiana była dobrą decyzją, czego najlepszym potwierdzeniem jest Złote Jajo, nagroda w drugiej edycji konkursu KUKBUK Poleca, a także wyróżnienie w przewodniku Gault & Millau. 

Mieszczący się pod Lublinem Dwór Sanna słynie przede wszystkim ze znakomitego wina. Tymczasem właściciele winnicy mogą się także pochwalić pokaźnym ogrodem i farmą, które dostarczają warzyw i ziół wykorzystywanych podczas przygotowywania posiłków w tutejszej restauracji. Nie brakuje tu pękatych pomidorów, czerwonej papryki, cukinii czy bakłażanów. W przyhotelowym parku wyrosły nawet dzikie poziomki.

By spełnić oczekiwania gości, a także zadbać o jak najlepszą jakość przygotowywanych posiłków, menu w Dworze Sanna jest sezonowe i bazuje na produktach wyhodowanych w przyrestauracyjnym ogrodzie. Ostatnio goście mogli posmakować między innymi pesto z pokrzywy, a także domowych lemoniad.

W najnowszym menu właściciele przewidują dania wykorzystujące liście winogron, których w winnicy jest niemało. Co więcej, właścicielka Dworu Sanna robi sery z koziego mleka, na przykład fetę, a niedługo do gospodarstwa zjadą także owce i krowy. Wszystko na potrzeby własnej produkcji i zagwarantowania jak najlepszej jakości serwowanych na miejscu posiłków.

Mieszcząca się w niepozornym, szarym budynku nowojorska Roberta’s nie daje się zaszufladkować. Jest pizzerią, ale oferuje znacznie więcej niż tylko pizzę – bogaty wybór kanapek, makaronów i sałatek, grillowane warzywa, owoce morza oraz wypiekane na miejscu słodkości.

Można przyjść na brunch, lunch, kolację i drinka. Roberta’s ma też własną radiostację, a na dachu – niewielki ogród, dzięki któremu zaopatruje się między innymi w pomidory, bakłażany, sałaty, zioła czy jadalne kwiaty. Klienci mogą do niego zajrzeć i zobaczyć, jak rośnie ich jedzenie; zainteresowani mogą umówić się na zorganizowane zwiedzanie.

Pierre Caillet wychowywał się na francuskiej wsi, gdzie od wczesnego dzieciństwa uczył się smaków z lasu i ogrodu. Później zrobił sobie przerwę na naukę w kilku prestiżowych szkołach gastronomicznych i u wielkich szefów kuchni, aby następnie wrócić na wieś i tam otworzyć restaurację, która dziś może się poszczycić między innymi gwiazdką Michelin.

Bajeczny osiemnastowieczny budynek z widokiem na jezioro jest otoczony ogrodem, w którym szef kuchni osobiście zbiera jadalne kwiaty, aromatyczne zioła i świeże warzywa, by wyczarować z nich piękne i dopracowane w każdym calu potrawy nie tylko dla dorosłych – restauracja oferuje także ciekawe menu dla małych smakoszy.

Restauracja jest otoczona uprawami warzyw, owoców, ziół i grzybów. Powstają z nich piękne i zdrowe dania, nawiązujące do kulinarnych tradycji regionu, serwowane w nowoczesnym, jasnym wnętrzu z otwartą kuchnią. Jak na miejsce z misją przystało, Open Farm Community nie ogranicza się tylko do karmienia.

Odbywają się tu rozmaite warsztaty oraz imprezy dla dzieci i dorosłych – nie tylko na temat hodowli roślin. A wszystko to w duchu poszanowania natury, zdrowego trybu życia i zrównoważonego rozwoju.

Restauracja Open Farm Community w Singapurze jest owocem współpracy dwóch firm specjalizujących się w projektowaniu i prowadzeniu ogrodów oraz miejskich warzywników ze znanym szefem kuchni Ryanem Cliftem. Połączyła ich wizja – chcieli stworzyć miejsce, w którym ludzie odzyskaliby utraconą łączność z naturą i pochodzącym z niej pożywieniem poprzez obserwowanie, jak rośnie to, co później trafia na ich stoły. 

W 2004 roku rodzina Rockefellerów przekazała teren swojej dawnej farmy mlecznej do użytku organizacji non profit, której misją jest szerzenie wiedzy o zdrowym jedzeniu, propagowanie zrównoważonego rolnictwa i odbudowywanie zerwanej więzi człowieka z naturą. Organizacja ta – Stone Barns Center for Food and Agriculture – została założona przez Dana Barbera, znanego ze słynnego projektu wastED.

Od tamtej pory nieustannie rozszerza działalność edukacyjną, prowadząc warsztaty dla dzieci i dorosłych, ale centralnym punktem tego miejsca jest oczywiście restauracja. W lokalu Blue Hill at Stone Barns nie ma menu. Goście otrzymują potrawy skomponowane z tego, czym w danym momencie obdaruje kucharzy matka natura. Na szczęście jest z czego wybierać, bo do restauracji przylega duża farma, na której przy użyciu ekologicznych metod uprawia się warzywa i owoce, a także hoduje zwierząt.