Dziś jajko gotujemy z Zosią Pilitowską, która od trzech lat razem z mamą prowadzi na krakowskim Kazimierzu bar śniadaniowy Ranny Ptaszek. W tym maleńkim lokalu mieszczą się dwa niewielkie stoliki, piękny miedziany bar i dwa parapety, przy których można zjeść – łącznie 18 miejsc siedzących. Latem przestrzeń powiększa się o niewielki ogródek w kolorze bladego różu, który jest już powszechnie nazywany „ptaszkowym”. Śniadania na słodko i słono serwuje się tu przez cały dzień – smażone według babcinego przepisu chrupiące jabłka w szlafroczkach, kanapkę sabih, zwaną „bramą raju”, z jajkiem, sałatką izraelską i pieczonym bakłażanem, lub szakszukę z fetą. Na błyszczącym barze stoi słój z domową kombuchą – duma Zosi. Obok karafki z lemoniadą, kompotem i mrożoną herbatą. Wszystkie napoje są przyrządzane przez tutejsze kucharki.
5 minut w kuchni: Zosia Pilitowska / Ranny Ptaszek
Odwiedzamy zawodowych kucharzy w ich domowych kuchniach. Rozmawiamy pięć minut – tyle ile gotuje się jajko na twardo. Pytamy o to, czy i jak gotują w domu, co lubią jeść i jakie produkty zawsze mają w szafkach.
Ola Koperda – animatorka kultury, lubi jeść i o jedzeniu rozmawiać, prowadzi HyggeBlog, gdzie opowiada o ludziach, którzy robią niesamowite rzeczy, a żyją całkiem zwyczajnie i to też będzie robić dla KUKBUKA.
Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 5 minut!
Jaka była kuchnia twojego dzieciństwa?
Bardzo różnorodna i nietypowa. Wychowywana byłam w Krakowie, częściowo przez moje babcie. Jedna z nich pochodzi ze Lwowa, więc w domu pojawiała się kutia, były też pierogi ze słodką kapustą. W czasie studiów moja mama we wszystkie wakacje pracowała jako kelnerka w Paryżu. Stamtąd przywoziła nowe, nieznane w Polsce smaki i przepisy. Dużo podróżowała i to inspirowało ją w kuchni. W latach 80. w siermiężnej Polsce to było jak światełko w tunelu. Kiedy wracała, siedziałam na kuchennym stole, patrzyłam, jak gotuje, i wąchałam. Obie mamy bardzo dobre nosy. Chłonęłam to, co w tamtych czasach było egzotyką: kumin, kolendrę, wędzoną paprykę, sumak. Z babcią piekłam ciasta i mogłam do woli wylizywać miski!
Co lubiłaś wtedy jeść?
Moje dwie ulubione rzeczy z tamtych czasów mogą wydawać się dość dziwne: jajko na twardo z musztardą oraz ser biały z koncentratem pomidorowym. Jestem dzieckiem kryzysowych lat 80. Kochałam niedzielne śniadania, z cieplutkim jajkiem na miękko, kajzerką z masłem i kubkiem kakao. To była mała celebracja bycia razem przy stole.
Co gotujesz w domu i jak często to robisz?
Po 10 godzinach gotowania w Rannym Ptaszku nie mam siły na wielkie gotowanie w domu. Gotuję kaszę. Kocham płaskurkę! Dodaję do niej pieczone warzywa, strączki, jajko sadzone i polewam dobrą oliwą. Taka miska dobroci wystarcza na cały dzień. Jeśli mam czas, lubię bawić się smakami, łączyć na przykład greckie z azjatyckimi. Blisko domu mam dwa sklepy z prawdziwymi rarytasami z tych krajów, więc mogę rozkoszować się smakiem prawdziwej fety, oliwek, wszelkiej maści glonów, tofu, sosów czy warzyw.
A jakie jest twoje popisowe danie?
Lubię robić placuszki, właściwie ze wszystkiego. Często smażę je dla moich dziewczyn w Rannym Ptaszku – jako „posiłek pracowniczy”. A te z kiszonej kapusty, o pięknej nazwie fuczki, są mistrzostwem świata! Zdarza mi się też robić naleśniki, takie klasyczne trójkąciki z białym serem i konfiturą z sezonowych owoców. Wszyscy je kochają. O, i jeszcze tosty francuskie z najwspanialszej chałki świata od Pana Grabowskiego. Koniecznie smażone na dobrym maśle.
Twoje ostatnie odkrycie?
Dym wędzarniczy. Marynuję w nim warzywa, nadaje im zupełnie nowy smak. Na przykład marchewka smakuje jak łosoś.
Co masz zawsze w lodówce?
Masło, jajka i butelkę dobrego wina.