Japonia, XV wiek. Shōgun Yoshimasa Ashikaga prowadzi niezręczną politykę, w wyniku której wybucha wojna domowa. Trwająca 11 lat wojna, Ōnin no ran, pustoszy Kioto, a Yoshimasę zmusza do rezygnacji z funkcji shōguna. Władza trafia najpierw w ręce jego syna, następnie brata, a on sam przenosi się na górę Higashiyama, gdzie buduje wspaniałą rezydencję, której część stanowi pawilon herbaciany Dōjinsai. Prawdopodobnie właśnie tam rozwija się sztuka ceremonialnego przygotowywania i picia herbaty.
Ceremonia odbywa się w specjalnym pomieszczeniu – chashitsu. Goście Yoshimasy siadają na tatami w pokoju urządzonym według japońskiej koncepcji wabi-sabi. W pomieszczeniu nie ma mebli anizbędnych przedmiotów, ponieważ według tej koncepcji piękno odnajduje się w spokojnej prostocie i ascetycznym wyrafinowaniu. Gdy do pokoju wchodzi Yoshimasa, wszyscy goście dziękują mu za zaproszenie. Podczas rozmowy o czarkach do herbaty (temat niezwiązany z ceremonią zakłóciłby jej harmonię) gospodarz zagotowuje wodę na herbatę w naczyniu zwanym cha-gama. Następnie przeciera miseczki i bambusową łyżeczką wsypuje do każdej po trzy łyżeczki sproszkowanej herbaty, zalewa ją wodą i roztrzepuje chasenem – bambusowym przyrządem przypominającym pędzel do golenia. I właśnie wtedy, gdy podaje swoją ulubioną czarkę gościom, ta się tłucze.
