Jak zrobić las w słoiku?

Znamy prosty przepis na las rosnący na kuchennym parapecie: wystarczy słoik, ziemia, trochę mchu i paproci.

Tekst: Iwona Banaś

Zdjęcia: redakcja

Opublikowano: 27 Kwietnia 2017

Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 2 minuty!

Przepis na prywatny las w skali mikro, jak każda dobra receptura, jest po prostu… prosty.

Co będzie potrzebne?

1 słój dowolnej wielkości, bez przykrywki
drenaż – idealny będzie keramzyt
kolorowe kamyki do dekoracji
ziemia
rośliny
piórka, sznurki, szkiełka – co tylko przyjdzie wam do głowy

Słój myjemy dokładnie od wewnątrz i na zewnątrz, a następnie suszymy – zaoszczędzimy sobie pracy z czyszczeniem.

Na dno sypiemy keramzyt, jedna piąta wysokości wystarczy. Możecie poukładać go fantazyjnie, nie musi być usypany na płasko. Pamiętajcie jedynie, by tam, gdzie będzie więcej drenażu, a mniej ziemi, znalazły się rośliny z płytszym systemem korzeniowym, na przykład mech.

Przy ściankach naczynia układamy kolorowe kamyki. Świetnie sprawdzą się biały gres lub szkiełka do dekoracji. Kiedy ułożymy już wymarzoną mozaikę, sięgamy po ziemię.

Podłoże powinno zajmować do jednej trzeciej wysokości naczynia. Wykorzystajcie ziemię odpowiednią do gatunku roślin, które zamierzacie posadzić – to da wam większą pewność, że kompozycja przetrwa.

Rośliny pochodzą z różnych środowisk, stref klimatycznych, mają różne zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Wybierzcie te, które w naturze rosną obok siebie.

Zatem jeśli zależy wam na lesie z naszej strefy umiarkowanej, kupcie ziemię do paproci. Ma wysoką zawartość torfu, który zapewni odpowiednią kwasowość.

Czas na rośliny. Nie wykopujcie ich z prawdziwego lasu! Szkoda niszczyć ich stanowiska. W centrach ogrodniczych jest doprawdy niemal wszystko. Najlepiej sprawdzają się mech i paprocie. Pamiętajcie, żeby były małe. Najpierw zasadźcie te najwyższe.

Robimy dołek, wsadzamy roślinkę. Upewniamy się, że korzonki nie zawinęły się do góry – w razie potrzeby skracamy. Przysypujemy ziemią i dobrze ugniatamy. Pamiętajcie, że rośliny będą rosnąć, zatem posadźcie ich niewiele – maksymalnie trzy, w zależności od objętości naczynia. Kompozycję możecie dopełnić mchem, który będzie magazynować wodę, a w razie przelania zaabsorbuje jej nadmiar. Najlepiej kupić mech w szkółce leśnej lub na giełdzie kwiatowej – nie przynoście go z lasu. Mech podkreśli strukturę podłoża, ułoży się w mały krajobraz.

Czyścimy papierowym ręcznikiem ścianki słoja z obu stron – i w zasadzie mamy już wszystko. Cały las.

Podlewamy przefiltrowaną lub przegotowaną, wystudzoną wodą – ta prosto z kranu zawiera zbyt dużo wapnia. Wlewamy jej tyle, żeby nie przekraczać najniższego poziomu keramzytowych kulek.

Jeśli odczuwacie taką potrzebę, możecie swoją kompozycję dodatkowo udekorować – dołożyć do środka kamyków, patyków, korzeni. Pamiętajcie jednak, że będzie tam panowała wysoka wilgotność powietrza i wszystko, co organiczne, będzie się rozkładać. Za to na zewnątrz – można poszaleć. Nadadzą się piórka, sznurki, wstążki, małe łapacze snów, cokolwiek podpowie wam wyobraźnia.

Ustawcie swój las w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio na słońcu. Jeśli na parapecie, to wschodniego lub północnego okna. Podlewajcie, kiedy keramzyt wyschnie – przez szklane ścianki będzie to doskonale widać.

Najpiękniejszy jest ten pierwszy moment o poranku, kiedy sprawdzamy, co się zmieniło. Kiedy zauważamy nowy listek paproci zwinięty ciasno jak ślimaczek, świat na chwilę zamiera. A my mamy czas na oddech. Harmonia i oddech – wszystko, co w lesie najważniejsze.