Dom pracy twórczej

Ale nie taki, do którego wysyła się cierpiących na brak weny pisarzy. To dom w pełnym tego słowa znaczeniu – ciepły, bezpieczny, rodzinny. I miejsce, gdzie się pracuje. Twórczo.

Tekst: Joanna Zaguła

Zdjęcia: Ola Buczkowska-Przeździk

Opublikowano: 30 Czerwca 2021

Ten artykuł przeczytasz w mniej niż 5 minut!

Każdy dzień zaczynają od wspólnej kawy po arabsku. Jerzy przyrządza ją w specjalnym tygielku, z kardamonem, imbirem, cynamonem i miodem. Dokądkolwiek jadą, tygielek biorą ze sobą. Chociaż chętnie próbują nowości, to niezmiennie ich ulubiona kawa i chcą ją pić wszędzie tam, gdzie akurat się znajdują. – Miałam powiedzieć, że przynosisz mi ją codziennie do łóżka – śmieje się Sławka do Jerzego – ale ostatnio wolę wstać i zacząć dzień.

I dzień się zaczyna, by dalej biec nieregularnym truchtem. Bo kawa to jedyny tak stały i przewidywalny punkt w ich harmonogramie dnia. Potem w tym domu dzieją się rzeczy przeróżne. Mieszkają tu ludzie twórczy, w ciągłym w ruchu, z tysiącem pomysłów. Pandemia zastała Sławkę i Jerzego w czasie podróży po Indiach. Nie udało im się jej dokończyć, wrócili do Polski, do domu. Wcześniej dom był raczej weekendową przystanią – dużo pracowali w Poznaniu, sporo podróżowali. Od powrotu spędzają tu właściwie każdy dzień, mają czas i na obserwację ptaków, i na to, by skupić się na sobie.

Portret w wieczornym świetle

Przy wejściu wazon z kwiatami. – To z naszego lasu – mówią gospodarze. Na stole leżą otwarte książki (nie wolno ich zamknąć ani przewrócić strony, bo zaznaczone są w nich ważne fragmenty), w salonie stoi krosno i fortepian. Martwe natury z zasuszonych kwiatów sąsiadują z kolekcją papierów czy kamieniami, z których Sławka robi naszyjniki. Obdarowuje nimi potem znajomych, wierząc, że niosą dobrą moc.

Na ścianach wiszą fotografie Jerzego i prace Sławki. Przestrzeń wypełniają też dzieła zaprzyjaźnionych artystów – kolaże z jedwabnych chust Agnieszki Błędowskiej, odlewy Eli Dudzińskiej, fotografie Leszka Wesołowskiego. – Obrazy Jurka Pawluczuka są z nami już tak długo, że mam wrażenie, że wgryzły się w tynk – opowiada Sławka. Ale praca, która ostatnio najmocniej na nich działa, wisi w jadalni, pojawiła się tam niedawno. To fotografia rysunku tuszem, którą wykonał Jerzy. Rysunek przedstawia zwykły okrąg, ale dzięki manipulacji kontrastem, wyostrzeniu i powiększeniu wygląda jak niezwykły abstrakcyjny obraz. I to ta fotografia stanowi najmocniejszy akcent energetyczny we wnętrzu. Nawet kiedy pokój zalewa ciepłe zachodzące słońce, ma się wrażenie, że to grzeje bijące z niej światło.

Technika mieszana

Do tej pięknej scenerii nie warto się jednak przyzwyczajać. Gdybyśmy wrócili tu za kilka miesięcy, dom Sławki i Jerzego wyglądałby już inaczej. Tu wszystko ciągle się zmienia. Martwe natury ustępują miejsca kolejnym kompozycjom, pojawiają się nowe dzieła sztuki, nawet meble nie mają stałego miejsca. Kanapa w salonie ma kółeczka, by łatwiej ją było przestawiać. A jeśli Sławkę najdzie ochota, to i fortepian przesunie bez pomocy. Ciągłe zmiany i wszechobecne kolekcje niezwykłych przedmiotów sprawiają, że w tym miejscu panuje atmosfera twórczego fermentu. To dom w ciągłym działaniu, dostosowujący się do zajęć domowników artystów. Jerzy fotografuje, rysuje, robi projekty graficzne, Sławka pracuje jako wizażystka przy sesjach zdjęciowych, maluje, pisze, oboje wydają lajfstajlowy magazyn „Tuu”.